Afgelopen vrijdag heb ik afscheid genomen van een goede vriend. Hij overleed op 62-jarige leeftijd. Tijdens zijn afscheid liet zijn zoon een opname horen die mijn vriend voor een van zijn kinderen gemaakt had. Pap waar word jij gelukkig van, was de vraag. Het antwoord door hem ingesproken (zeer ontroerend trouwens) was als volgt.
1. Samen dingen doen met mijn gezin, samen eten of naar een restaurant gaan. Of
samen met vrienden zijn daar word ik gelukkig van.
2. Zeilen (zijn grote passie) daar word ik gelukkig van. Vooral als ik samen met mijn gezin, familie of een groep vrienden een mooie tocht maak.
3. Muziek maken (een nog grotere passie). Het samen met een mooie groep mensen muziek maken, horen hoe iedereen bijdraagt aan het geheel door een mooie solo. Voelen hoe elk individueel instrument tot een mooi geheel samenkomt.
Ik kauw hier al een paar dagen op en herken in zijn verhaal dat het er niet toe doen wat je doet. Het WAT maakt niet gelukkig maar het SAMEN doen maakt gelukkig. Ik coach veel jonge professionals die op zoek zijn. Wat moet ik met mijn leven, mijn carrière, wat zou me gelukkig maken is dan vaak de vraag die ze stellen.
Los van het grote gat dat mijn vriend achterlaat heeft hij me ook iets meegegeven: een dieper inzicht dat het er niet om gaat WAT je doet om gelukkig te worden maar met WIE.
Een goede coachvraag is dan: Met wie ga jij je geluk vormgeven?