Nu aan het einde van de zomer denk ik vaker terug aan al onze zomervakanties in vele Europese landen. Altijd keken we op al die locaties naar etalages van makelaars en droomden we over hoe het zou zijn om in dat mooie dorp een huisje te hebben. Terug in Maastricht hadden we het er vaak over en al pratende concretiseerde de droom zich steeds verder. Het is geen vakantiehuis, maar een tweede huis. Het moet een familiehuis zijn waar onze dochter met haar gezin ook een thuis zal vinden. Het is op maximaal 5 uur rijden van Maastricht. Met dromen alleen kom je er echter niet, je zult moeten handelen. Om verder te komen moet je in beweging komen.
Onze zomervakantie dit jaar begon met een afspraak bij de notaris in Frankrijk. Nadat we in februari in beweging waren gekomen en na het bezoeken van verschillende huizen was er ineens een besluit. Na de bezichtiging van een boerderij zaten we op een terras en keken we elkaar diep in de ogen. Durven we de volgende stap te zetten? Durven we deze droom te realiseren?
Na 3,5 week genieten, klussen, inrichten, poetsen, ontdekken in en rondom ons tweede huis kijk ik terug naar dit proces. Ik realiseer me dat je moet handelen, dat je in beweging moet komen. Maar ik realiseer me nog iets veel belangrijkers. Kun je de moed, de durf, opbrengen om de laatste stap richting je droom te zetten? Durf je jezelf in een onzekere situatie te manoeuvreren? We hebben elkaar in de afgelopen weken weleens aangekeken met de vraag: ‘waar zijn we aan begonnen?’. Maar wat zijn we tevreden met het feit dat we de moed en durf hebben gehad om deze stap te zetten.
Benoît