Elke zondagochtend wandel ik met mijn hond door een klein natuurgebiedje naar mijn bakker. Ik koop dan croissants en broodjes en soms gebak voor later die dag. Het is er altijd heel druk, iedereen wacht geduldig met een nummertje in de hand en knoopt een gesprekje aan. Een vrouw naast me keek naar de winkeldames die druk in de weer waren. “Dat zou ik niet kunnen, ja misschien een week, hoe geestdodend moet dat zijn.”
Terug wandelend moest ik daaraan denken. Zo had ik nog nooit naar deze enthousiaste broodverkoopsters gekeken. Ik zag passie, plezier en klantvriendelijkheid. Ik dacht aan mijn overbuurman de groenteboer.
Tegenover mijn huis is een Turkse supermarkt. Niet alleen op zondag maar elke ochtend rond 7 uur wandel ik met de hond. De verantwoordelijke voor de groente is dan al druk in de weer. Buiten worden de sinaasappelen keurig gerangschikt en de meloenen gestapeld. Binnen wordt het hele aanbod gecontroleerd, rotte groente en fruit verwijderd en alles wordt smakelijk uitgestald. Elke ochtend zwaait hij enthousiast naar me en als ik ’s middags laat nog een vraag voor hem heb antwoordt hij mij met even groot enthousiasme als dat hij ’s ochtends gezwaaid heeft.
Ik krijg veel coach vragen over werkmotivatie, werkplezier en carrière switch. En altijd denk ik dan aan de bakkerijbediende die daar al 20 jaar werkt en aan mijn overbuurman de groenteboer. Ze doen wellicht “geestdodend” werk maar ze doen het met passie. Het gaat er soms niet over wat je doet maar hoe je het doet. Hoeveel plezier weet jij in je werk te leggen? De passie zit vaak niet in het werk maar kan altijd in jou zitten.