Ik was afgelopen weekend uitgenodigd voor een slaapfeestje. Een goede vriend van mij werd 40 jaar. Ik moest een slaapzak meenemen, droge kleren, wandelschoenen, een tandenborstel en een zaklamp. Om 14.00 uur werd ik zaterdag verwacht bij een kerk in België, na het ontbijt zondag zou ik weer thuis zijn. Op zijn vraag vooraf of ik nog een of andere fobie had, heb ik 'hoogtevrees' ingevuld.
En daar ging ik dan met het voornemen om aan alles mee te doen wat mij voorgeschoteld zou worden. Mijn vriend is nogal een avontuurlijk type. En wat kreeg ik voorgeschoteld? Een terrein met allemaal survivaloefeningen op minimaal 6 meter hoogte.
Ik vertel mijn coachees altijd over 'The Power to Act': wat je ook denkt of voelt, je kunt altijd anders handelen. Ik vind het leuk om dan het voorbeeld te geven van een bungeejumper die best wel bang kan zijn, maar altijd het fysieke vermogen heeft om zich te laten vallen. (Heb ik zelf nooit gedaan, ik ben niet gek!)
En nu besloot ik om me niet te laten kennen. En daar ging ik: een boomtoppenroute op 6 meter hoogte met alle vervelende obstakels die te bedenken zijn. Abseilen vanaf 16 meter, twee keer zelfs. Over een staalkabel van 100 meter op 50 meter hoogte oversteken om vervolgens omlaag te tokkelen. Als klap op de vuurpijl een tokkelbaan van 300 meter waar vooral het laddertje naar het extreem enge plateautje een bijzondere uitdaging was.
Ik heb het allemaal gedaan en ben apetrots.
(Oh ja én we sliepen op een veldbedje in een pikdonkere grot, maar daar ben ik niet bang voor)
